jueves, 3 de mayo de 2018

Carta al móvil ESTIMADO MÓVIL:
Debemos hablar de lo nuestro. Desde que estamos juntos, y cada día más, eres el último que miro antes de ir a dormir y lo primero que toco cuando me despierto, mis rutinas han dado un giro descontrolado. Te adoro. Sólo tengo ojos para ti, me pierdo imágenes preciosas de mi alrededor con la cabeza agachada contemplándote. Recibo tanto afecto, tantas noticias, tengo acceso a tanto mundo apasionante a través de ti desde que no nos separamos ni un minuto, que quisiera que lo nuestro fuera para siempre. No sé vivir sin ti, lo admito, pero a veces temo que vivir tan pendiente de ti no es exactamente vivir. He perdido concentración, me arrastro por las esquinas mendigando enchufes cada vez que te quedas sin batería. Soy tu esclavo. Tendrías que dejar respirar, regalarme horas libres y con la cabeza clara para tener todos los ojos pendientes de los hijos, los amigos, de un buen libro de los largos. Quiero una relación abierta.
Carles Capdevila Periodista
Carta al mòbil ESTIMAT MÒBIL:
Hem de parlar d’això nostre. Des que estem junts, i cada dia més, ets l’últim que miro abans d’anar a dormir i el primer que toco quan em desperto, les meves rutines han fet un gir descontrolat. T’adoro. Només tinc ulls per tu, em perdo imatges precioses del meu voltant amb el cap ajupit contemplant-te. Rebo tant d’afecte, tantes notícies, tinc accés a tant de món apassionant a través teu des que no ens separem ni un minut, que voldria que això nostre fos per sempre. No sé viure sense tu, ho admeto, però a vegades temo que viure tan pendent de tu no és ben bé viure. He perdut concentració, m’arrossego per les cantonades pidolant endolls cada cop que et quedes sense bateria. Sóc el teu esclau. M’hauries de deixar respirar, regalar-me hores lliures i amb el cap clar per tenir tots els ulls pendents dels fills, dels amics, d’un bon llibre dels llargs. Vull una relació oberta.
Carles Capdevila Periodista

No hay comentarios:

Publicar un comentario